Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010

Ένα ταξίδι είν' η ζωή...


Έζησα τόσα χρόνια σ'αυτή τη γη.
Δεν αρνήθηκα πότε τα λάθη μου.

Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι.
Αξίζει να ζεις μέσα στη γυάλα, από το φόβο μην Πληγωθείς;
Αξίζει να βάζεις αμπάρες στην ψυχή σου,
από φόβο μην μπει κανείς και σε ληστέψει;
Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα.
Κι όταν τσακίζεσαι να 'χεις το θάρρος να λες:
με γεια μου με χαρά μου.
Φτου Κι απ'την αρχή τώρα...,
Η ζωη ειναι ενα παιχνιδι...
με κερδισμενους και χαμενους κατα τη διαρκεια του...
ενα παιχνιδι που δεν μπορεισ να αντισταθεις και να μη παιξεις...
ακομα κι αν ξερεις οτι εισαι χαμενος απο χερι...
ακομα κι αν ξερεις οτι αλλοι εχουν πιο πολλα να πονταρουν αρα και πιο πολλα θα κερδισουν...
και παρ ολα αυτα παιζω...παιζεις...
ολοι μας γυρω απο το τραπεζι να πονταρουμε..
να τολμαμε...
και να κοιταζουμε καταματα τη Ζωη..
που κανει παιχνιδι...